Süpermen

Gözlüğünü çıkardı,
Uçmayı öğrendiği gün..
Bir pelerin aldı.
Bir çizme,
Mavi bir de pijama..
Mutluluktan uçuyordu adeta.
Bir fırladı telefon kulübesinden ki sorma..
Her yere yetişti,
Her işe daldı.
Modern çağın külhanbeyi,
Göğsünü dağlara denizlere siper yaptı..
Yorulmadı hiç bir zaman
Damdan dama uçmaktan.
Ne zaman ki gördü;
Para etmiyor çabası,
Çabaladıkça çamura bulanıyor paçası..
İşte o gün,
Vazgeçti süpermen olmaktan.

(Süpermen olmak lazım bazen.. Ama heyhat.. Bazen süpermen olmak da yetmiyor)

e.p