Yok Horus'un Gözü

Hiç saatim olmadı kolumda,
Sevmedim çünkü zaman kavramını..
Hiç de şemsiyem olmadı benim,
Sevdiğim için yağmurları..

Yağmurun getirdiklerini,
Geri alır çünkü zaman..
Yağmur getirir,
O götürür;
Hem de bize hiç sormadan..

Ben hep sevdim yağmurları,
Ve hiç sevmedim;
Zaman dedikleri şeyi.
Ne kol saatim oldu,
Ne de şemsiyem.
Akıllı deli diye geçinişim,
İşte bu yüzden.

Ah şu Horus'un gözü çıksın..
Leheb'in elleri kurusun..
Kuazimodo'nun yastık kamburu kopsun..
Yüzünden de maskesi düşsün..
Gerçek yüzünü de herkes görsün..
Pazara çıksın ipliği..
Yere batsın tüm popülerliği..
Esmeralda gerçeği görsün.

Ahh şu Horus'un gözü kör olsun..
Leheb'in bağrında kalan eli gibi..
Güvenmiyorum insanlara;
Şarlo, yarışmayı kaybettiğinden beri.

Bu dünya garip bir dünya..
Hayat bazen çok;
Evet insanlar bazen çok garip..
Bazen çok yapmacık..
Bazen çok iki yüzlü..
Bazen  ikiden çok yüzlü.
İnsanlar, "Yağmuru seviyorum." diyor,
Yağmur yağdığında şemsiye açıyorlar..
Yoksa şemsiyeleri, yağmura sövüyorlar..

Şu Horus'un gözüne yağmur dökülsün..
Evine ateş düşsün.
Ocağına taş düşsün.
Hem, İlluminati'ye tu kaka;
Nazar boncuğuna methiye?
Peki niye?
İtirazı olan yok mu bu yaman çelişkiye?
Oysa ikisinin de babası,
Mısır'ın Gök Tanrısı..!

Hem kim bilir;
Kuazimodo kambur değildir de,
Yastık koyuyordur sırtına,
Haline acıyalım diye?
Hele bakın şu kurnaz zangoca;
Çingene Kızını tavlamak için,
Yapmayacağı yok, o kesin.

Hayret!
İnsanlar; ne kadar iki yüzlü,
Ne kadar yapmacıklar..
Kendilerini bile kandırıyor;
Kendilerine bile benzemiyorlar..
Bu nasıl olur?
Nasıl olur da Charlie,
Nasıl olur da kendine yeterince benzemiyordur?

(Çocukken daha; bir şemsiye aldım kendime.. İki gün sürmedi, bir rüzgarda paramparça oldu.. Rüzgar adeta: "Abi bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu.. Al sana o zaman." Demişti bana..
Ve haklıydı pek tabi..
Ondan gayrı beni şemsiyeyle görene aşk olsun..
Olsun;
Dediği ile yaptığı birbirini tutmayan pişkinler, akıllı geçinedursun..
Gelin biz yağmurda gezelim.. Varsın deli desinler.)


e.p